Στα χείλη σου απόθεσα
την ύστερη ανάσα
καθώς με αποχαιρέτισες
μ’ ένα γλυκό φιλί.

Η νύχτα όπως τέλειωνε
και σβήνανε τα άστρα
στην πόρτα σου ξεψύχησε
το άδειο μου κορμί.

Κι ο ήλιος που πλημμύρισε
με φως την οικουμένη
στα χείλη μου ακούμπησε
τη γλύκα να γευτεί.

Αντάλλαγμα μου ζήτησε
ζωή να επιστρέψει
αν του χαρίσω το φιλί
που μου ‘δωσες εσύ.

Μα ‘γώ νεκρός προτίμησα
τη μέρα ν’ αντικρίσω
Αντί να κάμω χάρισμα
ετούτο το φιλί.

Σοφία Τανακίδου