Χαρακιές του κύματος τα λέπια σου
Κοράλι αποξηραμένο τα χείλη σου
Κοχύλια θρύψαλα τα όνειρά σου
Μα ποιος μπόρεσε τέτοια υδάτινη ομορφιά
Σε στέρεη ύλη να ξεβράσει;
Σε νόμιζα για πλάσμα ελεύθερο
Που σε νερά τολμηρά κι άγρια κολύμπαγε
Μα να που βρέθηκες κι εσύ
Στης άμμου τα δεσμά κοκαλωμένη
Να θάβεσαι σε χρυσαφένιους κόκκους κίβδηλους
Μαρία-Θεοδώρα Παπά
