Σαν στρατιώτες παλεύουν
μες σε κύματα λόφων,
τα μικρά μου καράβια
των μεγάλων μου πόθων.

Δε θέλουν λιμάνια
σε καταιγίδες ορμάνε,
πάντα άτρωτα νιώθουν
πως τη μπόρα νικάνε.

Αχνοφέγγει ο φάρος
στης ψυχής μου τη δίνη,
και αρπάζει ο χάρος
κάθε πόθο τον σβήνει.

Στα βαθιά πριν να φτάσουν
σκορπούν σε κομμάτια,
τα μικρά μου καράβια
μες τα χέρια μου τ’ άδεια.

Σοφία Τανακίδου