
Σαν στρατιώτες παλεύουν
μες σε κύματα λόφων,
τα μικρά μου καράβια
των μεγάλων μου πόθων.
Δε θέλουν λιμάνια
σε καταιγίδες ορμάνε,
πάντα άτρωτα νιώθουν
πως τη μπόρα νικάνε.
Αχνοφέγγει ο φάρος
στης ψυχής μου τη δίνη,
και αρπάζει ο χάρος
κάθε πόθο τον σβήνει.
Στα βαθιά πριν να φτάσουν
σκορπούν σε κομμάτια,
τα μικρά μου καράβια
μες τα χέρια μου τ’ άδεια.
Σοφία Τανακίδου