Στο μπαλκόνι
της πόλης,
εγώ εσύ
κι ένα μπουκάλι κρασί.
Να μου μιλάς
για τη ζωή σου,
για την επίσημη
αγαπημένη σου,
για τις προσδοκίες
και τα πεπραγμένα σου.

Κι εγώ
να προσπαθώ
να στοιβάξω
στη γωνιά,
εκείνη τη λαχτάρα
που σαν
φωνή υστερική,
δεν λέει
να σιγάσει.

Θέλω μόνο
να σε φιλήσω.
Μα όχι σαν τα φιλιά
του σωρού,
τα γνώριμα,
τα βιαστικά,
τα «από υποχρέωση»,
τα της ρουτίνας.

Ένα φιλί
αλλιώτικο,
απαλλαγμένο
από ενοχές,
από «πως και γιατί»,
από δεύτερες σκέψεις,
εικασίες
κι επιπτώσεις.

Τίποτα
περισσότερο
ή λιγότερο
δεν πρόκειται
να διεκδικήσω.
Ενός λεπτού ορμή.
Ενός λεπτού φιλί.
Ενός λεπτού μαζί.
Κι ύστερα σιωπή.

Έλενα Κορινιώτη