Βροντάει ο Θεός,
μια σκάλα αγάπης ρίχνει,
αφού ξανά ποτέ τα μάτια σου
δε θα τα δω.

Είναι η βροχή μια ιέρεια
μια πλάνα νύφη,
σε θέλει μακριά μου,
γιατί ήσουν μια λύπη.

Τα βλέφαρα μου κλείνω,
έχεις χαθεί, το νιώθω.

Xιλιάδες βήματα μέσα στην βροχή,
τα δικά σου μπήκανε σε έρωτα ξενιστή.

Η σκάλα του Θεού
με περιμένει να χαθώ,
να νιώσω τη βροχή από πιο κοντά.

Ακούω την καρδιά σου,
έντονα να χτυπά,
ενέδωσες, καρδιά μου, σε ξένο έρωτα.

Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης