Στάθηκε μπροστά του.
Τον άγγιξε όπως αγγίζεις το νερό.

Τον κοίταξε στα μάτια.
Κάθε γωνία του ματιού του,
ήταν γι’αυτήν πρώτη φορά.

Έτρεμε…
Έτρεμε όπως ένα λουλούδι,
όταν το παίρνει ο άνεμος.

Ήρθα…
Ήρθα για να σε βρω.
Να σου φέρω το θαύμα.

Είμαι εγώ…
Είμαι το όνειρο σου.

Συγγνώμη…
Συγγνώμη στο χρόνο που έτρεχε
και δεν πρόφτασα να σου στείλω το χέρι μου…

Ρυτίδιασε και τρέμει…

Πώς θα γράψω απόψε,
το βιογραφικό της ψυχής μου.
Τις συλλαβές της αγάπης μου
να χαμογελούν στο λαιμό σου.

Απόψε θέλω να ξεμεθύσεις
και να μου χορέψεις ένα ζεϊμπέκικο.
Παραγγελία της ζωής.
Αγρυπνία,
ν’ αναστενάζει κι ο Θεός!

Σωτηρούλλα Τζιαμπουρή